„Coś/coś mi się chce, ale nie wiem co...” ... „Zaraz się skitram, muszę Coś/zrobić, tylko nie wiem Co/co mi się właściwie chce"
Poszłam do lodówki, usiadłam przed tv, ale ciągle Coś/coś mi się chciało...odebrałam pocztę...pogadałam ze wszystkimi, a przynajmniej tymi, których lubię na fb... nic. Wtedy najlepiej jest zrobić coś/Coś pożytecznego, więc postanowiłam, że się pouczę...nic z tego. Ciągle Coś/coś mi się chciało. Umówiłam się z kimś.Wróciłam po trzech godzinach. Czy zaspokojona ? Chyba tak... Ale na pewno To ZAGŁUSZYŁAM.
I tak mniej więcej co jakiś czas, prawda ? „Coś/coś ci się chce, ale nie wiesz Co /co.”
Jeżeli kiedykolwiek to czułeś i pomimo wszystko nie czułeś totalnego zaspokojenia...to dobrze.
Możesz To zagłuszyć. Możesz To zasypać jedzeniem, spotkaniami, nauką czy muzyką. Możesz nawet udawać, że to normalne i każdy tak ma.
Ale nie możesz Tego zabić. Nie możesz sprawić, że To nie wróci. Nie możesz zabić części siebie. Tak jak nie możesz żyć bez serca. Tak nie możesz usunąć Tego. Nie możesz bez Tego żyć.
To jest bardzo głęboko w tobie. To jest wpisane w ciebie. To jest piękne i To jest pyszne i To zaspakaja się samo w sobie gdy tylko odgadniesz Co to jest i odpowiesz na wołanie Tego.
Bo...
Jest we mnie Pustka i jest we mnie Wołanie. Coś co rozrywa mnie od środka. Jest we mnie Luka. Jest we mnie Luka
Nikt i nic nie zapełni Tej Pustki i Tego Wołania.
Na ile uważasz, że przesadzam ? Jak bardzo boisz się przyznać, że Coś w tym jest ? Jak długo jeszcze będziesz zabijać to Co jest najpiękniejsze i najcenniejsze w tobie ?
Mam Coś. To jest trudne. To nie jest łatwe. Ale od kiedy wiem Co to jest nie umiem bez Tego żyć. Od kiedy mnie woła nie umiem udawać, że nie słyszę.
Kto ma uszy do słuchania niech słucha.
Kto ma oczy do widzenia niech czyta.
A kto ma odwagę niech nie ucieka. Kto ma odwagę niech pyta.
Obiecuję ci To jest piękne, pyszne i przynosi prawdziwą satysfakcję.
Przestań tylko nazywać „Coś” -> „coś”. Jeżeli To zagłuszasz, to już od dzisiaj ze świadomością, że zagłuszasz COŚ.
